«Беларусі таксама сумна без мяне». Пра што Ганна Шымановіч распавяла шпіцу

Стваральніца беларуская версіі гульні «Я ніколі не…», відэограф і валанцёрка праекту «Вольныя паштоўкі» Ганна Шымановіч апынулася ў студыі Чумкі «ПОЛ ПЕРВОГО». У размове са шпіцам яна распавяла пра жыццё ў эміграцыі, спатканні з бельгійцам, лідскае піва, а таксама чаго ёй не хапае за мяжой.

Шпіц ведаў, што Ганна вельмі любіць марозіва «Каштан». Ён пастараўся — знайшоў некалькі каштанаў, прыгатаваў марозіва і даў пачаставаць госці аўтарскую страву. Дзяўчына была рада і з асалодай з’ела салодкі ласунак.

На пытанне шпіца, ці беларусы любяць у гульні гуляць, беларуска адказвае:

— Безумоўна! Асабліва, калі выйшла мая гульня.

— А як жа знакамітыя народныя гульні, хто хутчэй убяжыць ад амонаўца? Хіба не гэта?

— Не… Канешне, такія гульні існуюць, але яны не самыя вясёлыя з тых, што ёсць. Я не ўпэўнена, што людзі, якія ў іх удзельнічаюць, робяць гэта дзеля азарту.

Ганна пагадзілася згуляць у «Я ніколі не...» па правілах Чумкі і прызналася, што ніколі не ела корм для сабак, а вось на спатканні хадзіла:

— Зарэгістравалася ў «Ціндэр» і вырашыла пайсці на спатканне з бельгійцам. Я прапанавала паехаць у Тракай, пра які шмат ведала, правяла яму экскурсію. Потым трэба было нечым пачаставацца. Прапанавала пакаштаваць квас. Распавяла, што гэта напой з хлеба і папярэдзіла, тут ён не сапраўдны, бо сапраўдны — толькі ў Лідзе. Таксама яму паведала, што ў маім горадзе робяць піва.

...31 снежня ён хадзіў па Вільні і дасылаў мне фота з бараў і пытаў, ці гэта ёсць лідскае піва. Вядома, ён не знайшоў яго. У мяне была баначка лідскага «Аксамітнага» для сябра, але ён дазволіў аддаць бельгійцу. Я таксама распавяла, што ёсць у нас піва «Вечар у Бруге», ён сказаў, што ў Бельгіі трэба зрабіць піва «Вечар у Лідзе». 

Па словах Ганны, яе сябар з Бельгіі цікавіцца нашай краінай і добра ведае, што адбываецца ў Беларусі:

— Аднойчы мне бельгіец даслаў відэа Азаронка з ангельскімі субцітрамі, і спытаў, ці праўда гэты чалавек усё гэта кажа? Я адказала, што так…

Шпіц тады задаў вельмі важнае пытанне:

— Ты любіш Беларусь, і як гэта — любіць на адлегласці?

— Як бачыш. Як атрымоўваецца. Люблю Беларусь, сумна без Беларусі, я думаю, ёй таксама сумна без мяне.

На пытанне, аб чым марыць дзяўчына, адказвае:

— Мару вярнуцца на Радзіму. Мару аб тым, што калі мы вернемся ў Беларусь, каб было больш рэчаў, якія робяць беларусы і беларускі. Нават зараз я прыходжу дадому, у мяне ёсць шмат рэчаў з адзення, гульняў, кнігі, якія зрабілі беларусы. Мне яны ўсе падабаюцца.

На памяць аб праграме Ганна атрымала залатога шпіца. А Чумка прызнаўся, што калі з’язджаў, прыхапіў крышку золата.

Калі вы хочаце падтрымаць Ганну і яе праект, можаце замовіць гульню «Я ніколі не…» тут:

Правілы ў настолкі вельмі простыя. Ёсць калода з 110 картак з фактамі пра Беларусь. Гульцы цягнуць карткі па чарзе і чытаюць іх. Калі рабілі, тое што напісана, выпіваеце. Ці можна змяніць алкаголь на нейкае іншае «пакаранне», напрыклад, адцісканне.

Хочаце падзяліцца меркаваннем? Пішыце: @ex_presslive