Беларусы ў Вільні чацвёрты год запар збіраюцца ля сцен старой турмы, каб ушанаваць памяць рэпрэсаваных і забітых сталінскім рэжымам. А таксама нагадаць, што рэпрэсіі ў Беларусі працягваюцца.
Ноч на 29 кастрычніка стала для паэтаў Беларусі ноччу нерасстраляных — іх вершы і песні гучалі ля турмы ў Вільні, дзе, па словах вядоўцы Алеся Чахоўскага, «таксама пралівалася нявінная кроў».
Тут чыталі вершы паэтаў Алеся Кляшторнага, Анатоля Таўбіна, Міхася Чарота, Юлія Таўбіна, а таксама Уладзіміра Дудара, Максіма Знака, Алеся Пушкіна. Творы былі прадстаўлены на беларускай мове і ідышы.
Сяргей Сыс на «Ночы (не)расстраляных паэтаў» чытаў верш Максіма Знака «Бульба»:
Яны думалі — нас пахавалі…
А мы бульба! Як нас пахаваць?
Мы зялёным зямлю прабівалі,
Спрабавалі да неба дастаць.
Яны рэзалі нас на кавалкі,
Але кожны прарваўся наверх.
Стала болей нас! Неспадзяванка!
Вось! Трымайце яшчэ адзін мех!
Яны ў цемры мяхі пакідалі,
Яны думалі – гэта адказ,
Але мы прарасталі ў падвале,
Мы — жывыя! Не знішчыце нас!
На мерапрыемстве выступіў літоўскі палітык і грамадскі дзеяч, член Сейму Літвы Эмануэліс Зінгерыс. Ён нагадаў прысутным пра важнасць памяці:
— Давайце ўзгадаем тых, хто цяпер у турмах. Мы ведаем і памятаем пра людзей, якія, застаючыся ў цішы беларускіх турмаў, трымаюць гонар свайго народа. Вы ў сябе дома, у дэмакратычнай Літве. Давайце разам захоўваць нашы гісторыі і адправім вершніка на Усход. Нашыя народы прайшлі праз стагоддзі супраціву.
Асабліва кранальныя моманты — выступ этна-цэнтра «Світанак», які прадставіў верш Юлія Таўбіна «Люблю я край, дзе вечары», а таксама супольнае выкананне песні «Купалінка» на словы Міхася Чарота.
Сімвалічную пастаноўку прадставіў «Тэатр Разам». Асноўная думка спектакля гучала як напамін: Беларусь будзе свабоднай.
Вядоўца мерапрыемства Алесь Чахоўскі падкрэсліў:
— Рэпрэсіі ў Беларусі не спыніліся. У 21 стагоддзі беларускі народ па-ранейшаму змагаецца за сваю будучыню. Тыя, хто клапоціцца пра незалежнасць, становяцца ахвярамі рэжыму: праваабаронцы, журналісты, філосафы. Гэта змаганне за будучыню і незалежнасць нашай краіны.
Прадстаўніца Аб’яднанага пераходнага кабінета Беларусі па сацыяльнай палітыцы Вольга Зазулінская дадала:
— Сёння рэпрэсіі працягваюцца, і для многіх беларусаў час нібы застыў у 1937 годзе. У турмах утрымліваецца 174 жанчыны. Наш абавязак — быць іх галасамі. Больш за 600 дзён у поўнай ізаляцыі знаходзіцца Сяргей Ціханоўскі: адзін у камеры, без адваката, без перадач і медыцынскай дапамогі.
Хотите даслаць навіну? Мы на сувязі: @ex_presslive
Добро пожаловать в реальность!