Кацярыну з Гданьску моцна ўразіла тое, што палякі, па яе назіранням, дрэнна ставяцца да мігрантаў. «Не ўсе, канечне, і не да ўсіх», — кажа дзяўчына, «але...». Вiкторыi не падабаецца, што цягнiкi не ходзяць па раскладзе, але пры гэтым яна рада, што ёсць бясплатныя днi ў музеях. Дзянicа здзівіла, «як мала людзям трэба, каб добра праводзіць час».
Беларусы i беларускi распавялi EX-PRESS.BY, што ix асаблiва здзiўляе ў Польшчы.
Кацярына з Гданьску: «Вось бы нам так: разам, дружна...»
— Здзівіла тое, якія палякі патрыёты (сапраўдныя, па волі сэрца, а не па загадзе ўлады). Яны добра ведаюць сваю гісторыю, знакамітых дзеячаў, святкуюць усе дзяржаўныя і рэлігійныя святы, вывешваюць нацыянальныя сцягі... Назірала я за імі падчас параду на дзень Незалежнасці (11 лістапада) і думала: «Вось бы нам так: разам, дружна...».
Вось гэтага, на маю думку, і няма ў Беларусі: павагі да свайго, думы за сваё. Магчыма, такі патрыятызм і прыводзіць да нацыяналізму, то бок яны так любяць і шануюць сваё, што часамі некаторыя пачынаюць думаць, што іншыя (не палякі) горшыя.
Мяне моцна ўразіла (у негатыўным сэнсе) тое, што палякі так дрэнна ставяцца да мігрантаў. Не ўсе, канечне, і не да ўсіх. Але на маім уласным вопыце і па гісторыях сяброў напрошваецца такі вывад. Гэта вельмі маральна траўмуе мяне. Напрыклад, на аўтобусным прыпынку полька не падказала дарогу маёй сяброўцы толькі таму што тая запыталася па-польску, але з акцэнтам. Пані адвярнулася і сказала: «Не розумем». Альбо бабуля майго жаніха-паляка казала яму: «Знайшоў нейкую украінку» (яе не цікавіла, што я беларуска). Бо калі ты не паляк – ты горшага гатунку.
Што ёсць такое, чаго няма ў Беларусі? Зачыненыя крамы і гандлёвыя цэнтры ў нядзелю. У Польшчы нядзеля – дзень вольны, каб бавіць час з сям’ёй альбо ў касцёле. Таму калі вы забыліся закупіцца ў суботу, то застаняцеся галоднымі аж да панядзелка (калі даставу ежы не замовіце). Вось гэта тое, што і здзівіла, і ўразіла, і чаго няма ў Беларусі.
Вiкторыя з Варшавы: «Поезда могут опоздать чуть ли не на час. В Беларуси такое было скорее исключением из правил»
— Мне нравится, что в Варшаве есть бесплатные дни в музеях, когда вход свободный для всех посетителей. Обычно такие дни выпадают на будни.
Хоть в Польше довольно быстрые и удобные поезда, меня удивляет, что часто они не придерживаются расписания и могут опоздать чуть ли не на час. В Беларуси такое было скорее исключением из правил.
Дзянiс з Кракава: «Як мала людзям трэба, каб добра праводзіць час»
— Галоўнае, што адразу заўважаеш, гэта ўзровень жыцця. Тут адчуваецца, што ён на парадак вышэй. Я не ездзіў па вёсках, але мне сябар гаварыў, што там таксама ўсё больш акуратна і цывільна. Я жыву ў Кракаве, не ў цэнтры, але і не так далёка ад яго. Момант, які мяне ўразіў: тут на раёне ёсць вялікае поле, дзе праходзіць асноўны рух. Шмат хто гуляе там з сабакамі, проста шпацыруюць ці бегаюць. Вакол ёсць веладарожкі, па якіх шмат хто катаецца. Мяне ўразіла, што як мала людзям трэба, каб добра праводзіць час, — проста поле, без нічога ў ім. Тут шмат раварыстаў, калі параўноўваць з Беларуссю ці Украінай.
Святлана з Варшавы: «Раньше слышала о выгодных покупках в Польше, но когда увидела всё своими глазами, сразу даже не поверила»
— В Польше побывала впервые. Две недели гостила в Варшаве. Разумеется, близко познакомиться с городом за эти дни не успела, но первое впечатление положительное. Возможно, просто повезло с районом — тихим, уютным, зелёным и цветущим, погодой — осень в эти дни была в лучшем своём проявлении, отзывчивыми людьми, которые встречались на пути за это время, и, в целом, добром настроении.
Столкнулась с языковым барьером. Всегда казалось, что без проблем смогу, как минимум, понять услышанное, потому как польский язык во многом схож с нашим белорусским. Не тут-то было. Нередко приходилось извиняться, просить повторить либо говорить, что не понимаю. Иногда переходили на английский, иногда же просто кое-как, на «белорусско-польском», в конечном счёте договаривались.
Меня приятно удивили цены. Раньше слышала о выгодных покупках в Польше от знакомых, но когда увидела всё своими глазами, сразу даже не поверила. От косметики, обуви и одежды до бытовой техники — всё на порядок дешевле. При этом цены за жильё — космос. Кавалерка (маленькая однокомнатная квартира) — в пределах 500-600$.
Отсутствие свободных мест на парковке как во дворах, так и в общественных местах — вот что удивило. Порой это настоящий квест. Приятный бонус — по выходным парковки в центре города бесплатные.
Чего нет в Беларуси, что есть в Польше? Массовых акций протеста — в Варшаве их организовывают практически каждый день. И небоскрёбов! У нас в Минске их по пальцам можно пересчитать, а здесь голова идёт кругом. К слову, на днях в самом центре Варшавы открыли башню Varso — самую высокую в Евросоюзе, высотой в 230 метров с 80-метровым шпилем, в 53 этажа.
Я вдохновилась красотой дворцово-паркового комплекса «Королевские Лазенки», при случае обязательно туда вернусь. В качестве эдаких каникул поездка получилась очень яркой и насыщенной, но всё же «разумею, чаму з выраю жураўлі на Палессе ляцяць» — это я к тому, что куда бы нас не заносило, мысли (как минимум, мысли) всегда возвращают домой.
Добро пожаловать в реальность!