Прыкладанне для знаёмстваў Tinder спыніць працу ў Беларусі. Сэрвіс перастане працаваць адразу пасля Дня святога Валянціна, 15 лютага. Але ёсць беларусы, у лёсе якіх гэтае прыкладанне сыграла важную ролю. Чытачка EX-PRESS.BY сустрэла там мужа-італьянца, які лічыць, што ў 50 гадоў жанчына — кветка.
Валянціна жыла ў Беларусі, працавала ў сацыяльнай сферы, расціла дачку і сына. Але адносіны з мужам пасля больш за 30 год сышлі да нуля, дзеці выраслі, надышоў час пенсіі, і жанчына вырашыла змяніць свае жыццё...
«Зарэгістравалася ў «Ціндары», было няёмка, сорамна»
— Мы з мужам усё сказалі адзін аднаму і ціха-мірна маўчалі ў розных кутках кватэры. Я ведала, што так не хачу і вырашыла шукаць іншыя адносіны.
Спачатку Валянціна паспрабавала пазнаёміцца з суайчыннікам.
— На мой досвед, беларускія мужчыны нашага веку — гэта цяжкі выпадак. У Беларусі мне неяк патрапіўся былы ваенны і былы мент. Жах! Абодва Напалеоны толькі таму, што яны мужыкі. Нармальных, з кім можна было б сустрэцца, мне не патрапіла. Таму — еўрапеец...
Валянціна распавядае:
— Чаму я вырашыла шукаць менавіта еўрапейца? А таму, што ў іх іншае стаўленне да жанчыны, павага і няма абмежаванняў асабістай прасторы, раўназначнае партнёрства. Ды і выглядаюць яны больш бадзёра за нашых.
Гэта Валянціна ведала таму, што ў яе ёсць добрая сяброўка ў Італіі, да якой яна некалькі год ездзіла ў госці. Менавіта сяброўка і падштурхнула Валянціну зарэгістравацца ў «Ціндары».
— Было вельмі няёмка, сорамна. Я напісала свой рэальны ўзрост і не вельмі спадзявалася на поспех.
Але неяк так сышліся зоркі, што ўсё супала з адным мужчынам, яго завуць Франко. Яны дамовіліся аб сустрэчы.
— У рэальнасці ён быў больш прывабным, чым, на фота, і побач з ім было ўтульна. Мы сустракаліся некалькі разоў да майго ад’езду. Франко пазнаёміў мяне з сябрамі, потым мы перапісваліся, і калі я прыязджала да сяброўкі, сустракаліся.
«Называў нашага дыктатара Шалушэску»
Праз два гады пасля знаёмства Валянціны і Франко здарылася пандэмія... Яны ў той час перапісваліся. А ў 2020 годзе, пасля выбараў, у час пратэстаў, Франко падтрымліваў Беларусь.
— Гэта было вельмі кранальна для мяне. Пра Беларусь ён добра ведае, першы час называў нашага дыктатара Шалушэску. Вельмі перажываў за Марыю Калеснікаву. І зараз пытаецца ў мяне, ці вядома што пра яе... Калі мяне судзілі, Франка пералічыў мне грошы на адваката.
Пасля пратэстаў Валянціна апынулася ў Еўропе. Тут Франко і прапанаваў ёй грамадзянскі шлюб. Зараз яны падалі дакументы і чакаюць: брак у Італіі гэта працэс вельмі няпросты і доўгі.
— Адзін сябра Франко ў гэтым месяцы бярэ шлюб з украінкай. Яшчэ адзін сябра жанаты на жанчыне з Эфіопіі — вельмі добрай і мілай, гадуюць сына.
«Не вельмі спадабалася беларуская кухня»
Франко працуе ў транспартнай кампаніі, Валянціна даглядае і вучыць дзяцей у рускамоўных сем’ях. Яны жывуць у яго кватэры.
Харчаванне яны купляюць разам, раз на два тыдні, часта — за яе грошы. Яшчэ Валянціна прыбірае ў кватэры, і пральная машына — яе праца.
— Франко гатуе ежу, бо яго не вельмі зацікавала беларуская кухня. Толькі дранікі яму падабаюцца. А мне — абы не гатаваць. Яшчэ мне падабаецца, што ён робіць запасы. Да сустрэчы з ім я, напрыклад, ведала толькі макароны і спагеці, а аказваецца, гэта паста, і для кожнай формы ёсць свая назва. А якое смачнае цірамісу ён гатуе! А яшчэ л’е каньяк у стравы, а я за сэрца хапаюся, бо нам нязвыкла. Нам лепей выпіць.
Неяк Валянціна прыгатавала піцу, і не пашкадавала ні сыру, ні вяндліны, ні спецый. Франко сказаў, што зашмат для піцы.
— Дык гэта беларуская смажанка, — адказала Валянціна.
Аднойчы да Валянціны прыязджала сяброўка і прыгатавала расольнік (з салёных агуркоў, з пярловымі крупамі — усё, як мае быць). Франко пакаштаваў, падзякаваў, але ў наступны раз адліў сабе асобна і дадаў туды... макаронаў.
— Мы з Франко любім прагулкі, сустрэчы з сябрамі як з італьянцамі, так і з беларусамі. Размаўляем мы на ангельскай, але ў італьянскай шмат зразумелых слоў, таму — мікс. І перакладчык дапамагае, — кажа Валянціна.
Часта яны разам глядзяць фільмы. Яна — на пірацкіх сайтах, а ён — па тэлебачанню.
— То бок — у мяне з камп’ютара ў навушніках на маёй мове, у яго па-італьянску. Так і мова вучыцца патроху. А па-беларуску Франка нічога не ведае, але вымаўляе добра, паўтараючы за мной. Асабліва добра атрымліваюцца нашы словы з «дж», «дз», «ч», шмат беларускіх слоў прамаўляе без акцэнту...
«Муж лічыць, што ў 50 жанчына — кветка»
Валянціна кажа, што ёй вельмі шкада, што «Ціндар» сыходзіць з Беларусі:
— Мае знаёмыя жанчыны, якія ў Беларусі, недаацэньваюць сябе. Грамадства ўбіла ў нашы галовы, што пасля 50 — ты ўжо бабка. А гэта не так!
Мой Франко, напрыклад, лічыць, што ў такім узросце жанчына — кветка. Але, на жаль, у нашых жанчын погляд без агеньчыка, вочкі долу, і нічога ўжо не трэба. А жыццё толькі пачынаецца пасля 50-ці.
Вельмі хачу параіць нашым жанчынам не баяцца змяніць свае погляды і адносіны да ўзросту. Жыццё адно, а лічбы — гэта толькі лічбы.
Хочаце даслаць сваю гісторыю: @ex_presslive
Добро пожаловать в реальность!