У нашых суседзяў няма такой магчымасьці, волі, рэсурсаў і інструментаў, каб дасягнуць мэты свайго ўльтыматуму ў дачыненьні да рэжыму Лукашэнкі. Усе, што яны зараз могуць - ускладняць жыцьце беларусаў і ствараць прадумовы для напружанасьці ў адносінах на будучыню, піша палітолаг Павел Усаў.
Так, можна цалкам зачыніць межы, увесьці чарговыя абмежаваньні, перастаць выдаваць візы (хаця закрыцьцё межаў гэта прадумоўлівае). Але Лукашэнка і ягоная атачэньне ў Еўропу і так ня езьдзіць і наўрацьці пойдзе на саступкі.
Давайце сыходзіць з таго, што Захад павінен быў бы паставіць жорскі ультыматум Расеі, каб скончыць вайну. Але ў Захаду няма ні волі, ні сілы дзеля дасягненьня такой мэты (напрыклад зачыніць неба на Украінай прынамсі над той часткай, якая не акупавана і хаця б ад расейскіх ракет).
Беларусь жа зона актыўных стратэгічна-палітычных дзеяньняў Расеі, Украіна - стратэгічна-вайсковых. Спыніць дзеяньні Расеі і там, і там можна толькі праз паразу самой Расеі.
Таму ўльтыматумы малых дзяржаў у дачыненьні рэжыму Лукашэнкі, які абмежаваны ў рэалізацыі сваёй палітычнай волі і інтарэсаў - не мае вялікага сэнсу. Больш таго, любы ўльтыматум патрабуе ўзмацненьня ціску, новых крокаў, калі яго не выконваюць. А якія наступныя крокі? Хіба застаецца толькі цалкам разарваць дыпламатычныя адносіны з Беларусьсю. Ці спыніць гэта Пуціна-Лукашэнку? Не.
Хутчэй за ўсе ў краіне павялічыцца колькасьць расейскіх вайскоўцаў, магчыма з’явіцца стратэгічнае ядзернае ўзбраеньне, рэпрэсіі пашырацца, як і ўзрасьце ўзровень правакацыяў на мяжах. То бок спіраль напружаннасьці будзе раскручвацца.
Ультыматумы ставяць у тупік тых, хто йх выстаўляе, асабліва калі ідзе маштабная вайна, і калі няма ўласных сродкаў змушэньня да яго выкананьня.
Добро пожаловать в реальность!