Разам з беларускім гуртом, які выконвае народныя песні, беларуска Наста патрапіла ў прытулак і цэнтр дапамогі Ўкраіне ў Польшчы. Для выхаванцаў правялі ранішнік з беларускімі традыцыямі і падарункамі.
— Са студэнцкіх часоў я не ездзіла ў дзіцячыя дамы і прытулкі. Тады я памятаю, як на мяне паўплывалі сустрэчы з малымі. Я даведалася і ўсвядоміла, што важней не тое, колькі прысмакаў і падарункаў мы прывезлі, а наша ўвага і ўдзел у камунікацыі з дзецьмі, — кажа Наста.
Перад Новым годам у прытулак заўсёды прывозяць шмат прысмакаў:
— Лепш бы размеркавалі іх цягам года. А такое адчуванне, што аб малых успамінаюць толькі перад Новым годам. У 2010-я я зразумела гэта, таму заклікаю дапамагаць не толькі на святы.
Калі ў вас ёсць магчымасць, падтрымайце дзяцей, прыязджайце часцей, я ведаю, што нават у Польшчы можна пазнаёміцца з дзецьмі, нават выбраць падапечных, з якімі можна не толькі размаўляць і гуляць, але і нават разам гатаваць стравы.
Беларуска пачала спяваць у эміграцыі, бо з’явілася такая магчымасць.
— Гэта бясплатна, ды яшчэ такія таленавітыя людзі побач. На рэпетыцыі я хадзіла без прагулаў, толькі па хваробе неяк прапусціла. А так заўжды з задавальненнем. Выдатны педагог і хор як аматараў, так і прафесіяналаў.
Пра выступ для дзяцей дадае:
— Спачатку мы правялі ранішнік з беларускімі традыцыямі: у нас была і каза і зорканош з зоркай, і мядзведзь і калядоўшчыкі. Мы спявалі Калядкі, славілі нараджэнне Хрыста, гулялі і весяліліся, вадзілі карагоды, і дзеці, і дарослыя атрымлівалі падарункі. Іх дарэчы напярэдадні свята сам гурт і збіраў у пакункі.
У цэнтры дапамогі былі як дарослыя, так і дзеці:
— Пасля мы адправіліся ў дзіцячы прытулак, дзе знаходзіліся толькі ўкраінскія дзеткі. Яны былі настолькі траўміраваны, што я бачыла пратэст і боль у іх вачах і паводзінах. Яны не ахвотна хацелі гуляць з намі, вадзіць карагод і спяваць. Пад канец разварушыліся. Праўда, адну песню ўсё ведалі і падпявалі нам.
Дзяўчына прызнаецца:
— Я шчаслівая, што змагла падарыць радасць дзеткам і нават дарослым, я была часткай узрушаючай каманды, гэта натхняе і дае веру.
Памятайце, што вайна не шкадуе дзяцей. Яна разрывае сем'і і разбівае сэрцы. Калі вы можаце дапамагчы выхаванцам дзіцячых дамоў і цэнтраў дапамогі, дапамажыце! Ім, праўда, патрэбна дапамога! Добрая камунікацыя і спачуванне, гульні і маральная падтрымка! Чалавеку патрэбен чалавек. А дзецям яшчэ і дарослы, які можа паказаць прыклад, дапамагчы і падтрымаць.
Даслаць сваю навіну: @ex_presslive
Добро пожаловать в реальность!