Забаўна назіраць, якое праведнае абурэньне выклікалі словы прэзыдэнта Літвы, што Беларусь "больш не незалежная краіна, фактычна гэта адна з губерніяў Расеі”.
Асабліва камічна назіраць гэта абурэньне з боку тых людзей, якія гадоў 20 нам даказваюць, што Беларусь даўно пад акупацыяй, а кіруе ёй пастаўлены Масквой гаўляйтэр, пiша публіцыст, аналітык Віталь Цыганкоў.
Але і без іх – думка пра тое, што Беларусь знаходзіцца цяпер пад акупацыяй і не зьяўляеца незалежнай краінай -- стала абсалютна агульным месцам сярод беларускіх палітыкаў і аналітыкаў, умоўна скажам, ад Пазьняка да Ціханоўскай. Палітыкі -- зноў такі, ад Пазьняка да Ціханоўскай -- нават патрабуюць, каб гэты статус быў афіцыйна прызнаны Захадам.
І што не так сказаў Наўседа?
Адказ мне бачыцца ў тым, што мы маем прыватны выпадак той агульнай сусьветнай тэндэнцыі, калі людзям важна не што сказана, а хто сказаў. Калі дапускаюцца і вітаюцца самыя жорсткія ацэнкі ўнутры нейкай супольнасьці, групы – і не прымаюцца літаральна такія ж самыя ацэнкі, калі яны гучаць звонку. Калі цалкам аднолькавыя дзеяньні, напрыклад, Трампа і Байдэна (сьцяна, Кітай, дэфіцыт бюджэта, і гэтай далей) выклікаюць дыямэтральна процілеглую рэакцыю ў адных і тых жа людзей. Калі чалавек “звонку” па нейкіх прычынах нам не сімпатычны, то любое “два плюс два раўно чатыры” з ягоных вуснаў выклікае праведнае абурэньне.
Так што рэакцыя на Наўседу нагадвае вядомы анекдот.
Судили мужика за то, что он разгромил ларек, где разливное пиво продавали. На суде его спрашивают:
- Ну скажите, зачем вам нужно было громить этот ларек.
Мужик отвечает:
- Встал с утра, бодун страшный, пошел к на точку, где пиво всегда продавали, а пиво не завезли и объявление висит. Так они нет чтобы написать нормально - "Пива нет", так они же с издевкой написали - " ПИВА НЕ-Е-ЕТ!"
Так і з Наўседай. Не каб нармальна сказаць – «краіна пад акупацыяй”. Дык ён тое самае, але з іздевкай сказаў – “губернія”.
Добро пожаловать в реальность!