Заўважыў, што ў апошнія месяцы даволі часта сустракаюцца посты беларускіх эмігрантаў, ў якім яны пішуць наступнае: "думаў/ла, што з’яжджаў/ла за мяжу на 2-3 месяцы, а апынулася, што на 5 год, і магчыма назаўжды", піша палітолаг Павел Усаў.
Мне, як палітычнаму антраполагу, цікава, на чым грунтавалася такая ўпэўненасьць, што сітуацыя хутка ў Беларусі зьменіцца. Што павінна было здарыцца і чаму?
Чаму людзі былі ўпэўненыя, што хутка ўсе пераменіцца? Не раз задаваў гэтае пытаньне, але так і не атрымаў, нейкага яснага адказу.
Адзін сур’ёзны спадар (дырэктар цэлага аналітычнага інстытуту, які існуе і зараз), на мае скептычныя погляды адносна перамен ў 2020 годзе наўпрост сказаў: "ты нічога не разумееш, ў сакавіку 2021 году адбудуцуа новыя выбары, без Лукашэнкі". Іншы палітычны дзеяч/ы ў адказ на мае перасьцярогі запэўніваў, што лета-восень 2021 году гэта той час, калі Лукашэнка зьбярэ свае валізкі і ўцячэ(!).
Як мне падаецца, калі перамены вось-вось павінны наступіць, то людзі сотнямі і тысячамі не з’яжджаюць, а ідуць рабіць перамены, бо як яны могуць адбыцца, калі актыў пакідае краіну? Даволі дзіўная вера. Але, шмат хто верыўшы ў 2-3 месяцы, ну максімум поўгады ахвяравалі свабодай.
Дык вось, вяртаючыся да пытаньня, з чаго бралася гэтая надзея, што перамены абавязкова наступяць праз 2-3 месяцы? Хто ўвогуле запусьціў (адкуль яна ўзялася) гэтую думку, што трэба пачакаць? На чым яна грунтавалася?
З таго, што я памятаю, перш за ўсе на ўпэўненасьці ў тым, што Масква павінна надавіць на Лукашэнку і прымусіць яго сыйсьці.
Упэўненасьць узмоцненая "аналізамі" Каца, ды іншых расейскіх блогераў-аналітыкаў?
Мне, да і ўсім нам, было б цікава пачуць рэфлексіі, успаміны, унутраны аналіз уласных спадзяваньняў.
Добро пожаловать в реальность!