Даша з Барысава зараз жыве ў Варшаве. Першыя два месяцы на новым месцы для яе былі вельмі цяжкія, бо яна была вымушаная з-за вайны пакінуць любiмы Львоў. Дзяўчына працягвае працаваць у IT, зараз ёй ужо падабаецца жыць у Польшчы, дзе побач вельмі шмат беларусаў.
Наша гераiня распавяла, колькi каштуе яе кватэра, як бавiць цікава час, i якi сцяг вiсiць у яе кватэры:
— Для мяне рэлакацыя была спантаннай, бо я жыла ва Украіне і планавала там жыць, — пачынае сваю гісторыю Даша. — Але пачатак вайны ўнёс свае карэктывы. Мае рахункі ва Украіне былі заблакаваныя, да і працадаўца настойваў на тым, каб я з'ехала. Вельмі ўдзячная свайму сябру, разам з якім мы з'язджалі ў Польшчу. Адной мне было б значна цяжэй. Гэта і так было даволі стрэсова, бо па-першае, сам факт вайны, па-другое, я ехала ў нікуды.
Першы час у Польшчы
Зараз беларуска жыве ў Варшаве, але першыя два месяцы былі для яе вельмі цяжкія:
— Мяркую, што так сталася, бо я не хацела сюды ехаць, а была вымушаная. То бок за мяне нешта вырашылі, а не я. Але зараз мне тут падабаецца, тут вельмі шмат беларусаў, шмат беларускіх імпрэз. Плюс прайшоў працэс адаптацыі, таму зараз мне значна спакойней. Адзначу, што першыя некалькi месяцаў моцна пакутвала ад псіхалагічных праблем, якія выліліся ў псіхасаматыку: не магла дыхаць, былі панічныя атакі.
Дар'я кажа, што першую кватэру знайсці дапамаглі сябры, але наступную ўжо будзе шукаць сама.
— Трохі разабралася, як тут усё працуе. Кватэру буду шукаць сама.
Пра кошты i жытло
— Жытло дарагое, асабліва пасля ўкраінскіх коштаў. Зараз на жытло ў мяне ўходзіць прыкладна 550 даляраў (з іх каля 100 даляраў камуналка) за кватэру 35 кв.м. на перадапошняй станцыі метро. І гэта лічыцца вельмі танна ў Польшчы.
У Беларусі я жыла ў арэнднай кватэры, якая была значна лепш па кошце, памеры, якасці і месцы (жыла амаль у самым цэнтры Менску). Ва Украіне таксама жыла ў цэнтры Львова, і жытло было яшчэ таннейшае за Менскае. У Львове здымала вялікую кватэру разам с сябрам, таму яна амаль што нічога мне не каштавала. Умовы значна пагоршыліся, але мяркую, так сталася, таму што не было часу доўга шукаць нешта. Плюс на той момант у Польшчу ехала шмат беларусаў і ўкраінцаў, і кошты былі вельмі высокія. Зараз дакладна можна знайсці штосьці лепш.
— Кошты на прадукты ў асноўным ніжэй за беларускія. Не хапае хіба што сыркоў тварожных. Нічым іх не замяняю, проста час ад часу раблю налёт на ўкраінскую краму, каб іх здабыць. Але гэта асабіста мне.
Пра працу
Працу шукаць не прыйшлося. Яна працуе ў айці, і яе проста перавялі ў Польскі офіс.
— Сферу не мяняла. З мовай наконт працы таксама праблем не было, бо нічога па працы для мяне не змянілася. Вялікая розніца ў падатках: у Беларусі гэта было 14% (а раней і ўвогуле 10%), а тут гэта 25%. А ва Украіне я наогул плаціла только 5%.
Жыццё стала больш насычаным
— Што тычыцца дня, і чым я займаюся, дакладна жыццё стала больш насычаным, бо ты не страчваеш большасць рэсурсу на страх і іншыя негатыўныя пачуцці. Тут я хаджу да трэнажоркі, займаюся танцамі і вакалам, вывучаю польскую мову (дарэчы, ўсе мае настаўнікі і трэнеры — беларусы, альбо ўкраінцы.
Тут зараз шмат маіх старых сяброў, хто пераехаў цягам апошніх двух гадоў. Новых сяброў таксама знайшла. Усе яны таксама беларусы, проста выехалі значна раней, таму мы неяк не перасякаліся. Часта хаджу на беларускія канцэрты, выставы, кінапаказы і іншыя. Ix тут вельмі і вельмі шмат.
— Я не ведаю, што сказаць наконт дыяспары, бо ў мяне ёсць сябры, і вось мая дыяспара. Яны мне дапамагаюць па-сяброўску. У мясцовых беларускіх НДА ў асноўным расчараваная. Яны мабыць камусьці і дапамагаюсь, але на сабе я гэта не адчула. Толькі што ЦБС дапамог з юрыдычнай кансультацыяй.
У сям'i не абмяркоўваем маю эмiграцыю, просто прымаецца як факт. Безумоуна, хачу вярнуцца дадому і жыць у Беларусі.
Сумую па сям'і і сябрах, якія засталiся там.
На пытанне, што ёсць у доме беларускага — сімбалы, кнігі, рэчы з радзімы, адказвае:
— У мяне вісіць беларускі сцяг, які я набыла ў Львове. Кнігі і іншыя рэчы вымушана была пакінуць ва Украіне, бо цяжка было везці ўсё. Але ўзяла з сабой фотаздымкі і розныя важныя для мяне дробязі. Падарункі ад сяброў, квіткі і іншае.
З эміграцыі з сабой Дар'я ўзяла б цывілізацыю:
— Разумееце, тут людзі больш свабодныя знутры, і ім цяжэй нешта забараніць, але ўлады не заўсёды і намагаюцца. Тут амаль не бачна паліцыі, але людзі ўсё роўна ў асноўным паводзяць сябе нармальна і добра ставяцца адзін да аднаго. Хаця я не магу сказаць, што ў Польшчы няма праблем, тупых законаў ці ідыётаў. Забарона абортаў, напрыклад, ці тое, што па нядзелях не працуюць крамы.
Добро пожаловать в реальность!