Сівыя валасы ўсё часцей перастаюць быць «праблемай», якую трэба хаваць. Некаторыя жанчыны адмаўляюцца ад фарбы, лічачы сівізну сваёй асаблівасцю і самабытнасцю. Іншыя ўсё ж фарбуюць валасы, але спакойна ставяцца да тых, хто выбірае натуральнасць. Мы спыталі ў жанчын розных прафесій, як яны ставяцца да сівізны і ці складана ім прымаць узроставыя змены.
«Сівыя валасы ў 32 гады — гэта мая самабытнасць і асабістасць»
Ганна, настаўніца:
— Я захапляюся жанчынамі, якія не зафарбоўваюць сваю сівізну. Яны не хаваюць яе, не саромеюцца, не баяцца асуджэння. Яны прымаюць сябе — смелыя, свабодныя, сапраўдныя. А можа, справа нават не ў смеласці, а ў натуральнасці? Бо сівізна — гэта проста яшчэ адно адценне жыцця, яшчэ адна гісторыя, якую распавядае цела. Будзь-якая асаблівасць — гэта не недахоп. Вяснушкі, радзімкі, шнары, зморшчыны — гэта не хібы, а мапа перажытых эмоцый, пражытых гадоў, адметны ўзор, які робіць чалавека унікальным. Прыгажосць не ў імкненні адпавядаць, а ў уменні быць сабой.
Леся, блогерка (@lesya_holidays)
— Сівыя валасы — гэта нармальна. Я знайшла свае першыя яшчэ ў студэнцтве. У 25 гадоў іх ужо было добра відаць, таму я пачала фарбаваць валасы. Але мне не падабаецца структура пафарбаваных валасоў, таму апошнія тры гады я не фарбуюся. Мне здаецца, што мае сівыя валасы ў 32 гады — гэта мая самабытнасць, асаблівасць. Цяпер я ўсё часцей бачу прыгожых, дагледжаных жанчын, стылёва апранутых і з натуральнай сівізной — і мне гэта вельмі падабаецца.
Я не баюся сталення. Магчыма, я яшчэ занадта маладая для гэтага страху. Наадварот, адчуваю, што зараз у мяне росквіт, і гэты стан будзе доўжыцца яшчэ мінімум 10 гадоў. Так, у мяне з’явіліся сівыя валасы, маршчынкі на лбе і каля вачэй, але гэта дробязі. Агулам скура стала больш здаровай і роўнай. Мне было б цікава даведацца, што думаюць на гэтую тэму людзі ва ўзросце 45–50 гадоў. Бо ў 32 я адчуваю сябе вельмі маладой і прыгожай.
Валерыя, спявачка:
— У апошні час усё часцей бачу жанчын і дзяўчат, у якіх шмат сівых валасоў, і гэта выглядае прыгожа! Натуральнасць ідзе не ўсім, але некаторым вельмі пасуе. Мне цяжка прыняць, што мы не будзем вечна маладымі, але я стараюся. Перажывала крызісы, звязаныя са зменамі знешнасці, і цяпер імкнуся прыняць і палюбіць гэты працэс. Хаця гэта няпроста. Унутры я адчуваю сябе маладой, а звонку... Што зробіш — час возьме сваё. Але я стараюся гэта прыняць і жадаю таго ж іншым. Я не хачу змяняць сябе з дапамогай бачных працэдур, такіх як павелічэнне вуснаў. Мне здаецца, гэта сапсуе натуральны выгляд.
«Спачатку вельмі саромелася, цяпер стаўлюся спакайней»
Дар'я, працуе ў сферы ІТ:
— У мяне ёсць сівізна. З’явілася ў 25. Спачатку вельмі саромелася, цяпер стаўлюся спакайней. Калі яна ёсць — ну і няхай. Але я ўсё ж фарбуюся, бо мне падабаецца прыгожы адценак валасоў. На іншых людзях гэта мяне зусім не хвалюе, так што ў цэлым стаўлюся да гэтага нейтральна.
Лена, менеджерка:
— Я нармальна стаўлюся да сівізны — як да чагосьці натуральнага. Спакойна ўспрымаю яе на іншых, але сваю ўсё ж фарбую. Проста пакуль не гатовая да натуральнага сівога колеру.
Аліна, праграмістка:
— Я фарбую сівізну, але спакойна стаўлюся да іншых людзей з натуральным колерам валасоў. У будучыні хачу перайсці да цалкам дагледжанай сівізны, калі гэта будзе выглядаць прыгожа і стыльна. А вось мужчыны з сівізной мне вельмі падабаюцца — ёсць у гэтым нешта асаблівае.
«Калі вакол цябе жанчыны такога ж узросту, якія адчуваюць сябе ўпэўнена, гэта дае падтрымку»
Па словах беларускай феміністкі, квір-актывісткі і праваабаронцы году 2024 Насты Базар, у беларускай супольнасці сваю ролю адыгралі падзеі, у якіх мы жывём:
— Калі трэба выжываць, зніжаецца градус патрабаванняў да знешняга выгляду, да канвенцыянальных норм. З іншага боку, вялікі ўплыў мае эміграцыя: шмат жанчын жыве ў краінах, дзе зусім па-іншаму ставяцца да ўзросту (умоўна 40+). Калі вакол цябе жанчыны такога ж узросту, якія адчуваюць сябе ўпэўнена, што ніхто не шарахаецца, гэта дае падтрымку.
Беларуска прызнаецца:
— Мне страшна падабаюцца сівыя валасы. Але мяне папярэдзілі, што сівасць можа з’яўляцца не так прыгожа, як хацелася б: кавалкамі, няроўна. Не такі аднастайны срэбна-попельны колер, як бывае на фотаздымках. Але жанчыны, якіх я бачу зараз з сівымі валасамі, выглядаюць шыкоўна. Гэта не пра тое, што сівыя валасы робяць старэйшай, але гэта прыгожа.
Пра тое, што бянтэжыць, кажа:
— Зморшчыны на маім твары мяне крыху бянтэжаць. Я разумею, што гэта ўзрост, натуральны ход часу. Маё цела змяняецца, мой твар змяняецца. Не адно, дык другое — я дачапілася да свайго падбароддзя — гэтая частка твару мне не падабаецца.. Трэба з гэтым нешта рабіць. Я пачала кожную раніцу рабіць масаж твару, і ўжо праз месяц маё стаўленне да твару змянілася: вось я так выглядаю. Не скажу, што мяне гэта зусім не хвалюе. Але маральна я так і не адчула, што такое «адчуваць сябе жанчынай сталага ўзросту». Адчуваю сябе ў сваім узросце выдатна.
39 гадоў даліся гераіне цяжка. Так, у псіхалогіі ёсць паняцце «крызіс сярэдняга ўзросту», калі аглядаешся назад і асэнсоўваеш жыццё. Для яе гэта было няпроста.
— Але на шчасце, мінула, — узгадвае Наста Базар. — Мяне вельмі падтрымалі жанчыны старэйшага ўзросту. Напрыклад, калі ў мяне балела калена, першай думкай было: «Ну ўсё, табе 40, лепей не будзе, ты ўжо старая». Стаўленне да фізічнага стану было нейкім панічным, гэта дадало трывогі. Але цяпер я разумею: я адчуваю сябе добра. Я клапачуся пра сябе, сваё цела. І тое, што мне пісалі жанчыны старэйшага ўзросту, тое, што цяпер я хачу перадаць іншым: гэта пройдзе. 40 – гэта проста этап. Наперадзе яшчэ шмат цікавага. Мне падабаецца, што я цяпер ведаю і разумею значна больш, чым у 20 ці 30. І я хачу гэтым карыстацца. Я разумею, чаго хачу, дзе мае межы, у чым я прафесіяналка. У гэтым плане мой цяперашні ўзрост – вельмі прыемны стан. Мне было б значна лягчэй, калі б гэтае разуменне прыйшло раней.
«В нашем обществе женщинам запрещается стареть»
Блогерка Злая феміністка Дыяна (@dipolarochka):
— Седые волосы и морщины — это нормально, это естественно, это обычный процесс, который настигает нас во взрослом возрасте. В нашем обществе женщинам запрещается стареть, поэтому мы всячески скрываем эти естественные моменты: кто-то прибегает к инъекциям, кто-то красит волосы, чтобы скрыть седину. я за принятие своего тела и возраста! Не нужно стесняться, мы всегда прекрасны, и хочу чтобы каждая женщина полюбила и приняла себя.
Добро пожаловать в реальность!