20-гадовая Яна закахалася ў свайго выкладчыка, якому 50 гадоў. Іх адносіны перайшлі за рамкі акадэмічнага жыцця і сталі для дзяўчыны крыніцай эмацыйных перажыванняў. Тое, што пачыналася як лёгкі флірт у сацсетках, зараз перарастае ў больш глыбокую сувязь, якая становіцца ўсё складаней.
Вось які ліст напісала EX-PRESS.BY Яна:
— Я не ведаю, з кім пагаварыць пра гэта. Пачуццё — нібы глупства, але я страшна закахалася ў чалавека, якому ўжо 50. Гэта мой выкладчык, і мы ўвесь час кантактуем. Ён заўсёды быў добразычлівым і тактоўным са мной, і на другім курсе я добра здала яго экзамен.
Але ўсё змянілася падчас канікул. У момант эйфарыі Яна прызналася яму ў каханні праз сацсеткі — напісала ў «Аднакласніках»:
— Яго рэакцыя была спакойная і ўраўнаважаная. Ён напісаў, што гэта хутка пройдзе, што я разумная і прыгожая дзяўчына, але «з якой нагоды табе гэтая старая галаўная боль?»
Тым не менш, адносіны працягваюцца на ўзроўні сацсетак:
— Я дасылаю яму падарункі, а ён мне ў адказ. Мы лайкаем фота адзін аднаго. Я нават напісала яму, што мае пачуцці за лета не зніклі і прасіла сказаць, калі я яму не падабаюся, каб спыніць усё гэта. Але ён зноў адказаў мякка: «Ты мяне зусім не раздражняеш, я рад цябе бачыць, але гэта ўсё, што я магу сабе дазволіць».
Цяпер, калі пачаўся новы навучальны год, на трэцім курсе, усё яшчэ больш ускладнілася:
— Яго паводзіны змяніліся: з’явіліся дотыкі — лёгкія, акуратныя, быццам выпадковыя, але ўсё ж частыя. Ён дакранаецца да майго пляча ці перадплечча, і аднойчы нават правёў пальцамі па маёй таліі. Пазней ён стаў рабіць больш «мяккія» знакі ўвагі — то прыслоніць галаву да майго пляча, то прынясе канфеткі.
Увесь гэты Яна адчувае хваляванне і страх — не спіць начамі, думаючы пра яго. Сітуацыю ўскладняе палітыка:
— Мой выкладчык ходзіць на мерапрыемствы, звязаныя з рэжымам, хоць, магчыма, не падтрымлівае яго на сто адсоткаў. А мая сям’я — праціўнікі ўлады, мой бацька і брат ужо эмігравалі. Мы з маці таксама разглядаем магчымасць выезду. Напісаўшы ўсё гэта, адчула палёгку, але ведаю, што ноччу ўсё вернецца. Я буду ляжаць у цемры, гледзячы ў столь, і думаць пра яго.
EX-PRESS.BY звярнуўся да псіхолага Марыны Пташук.
— Гэтая складаная і эмацыйна напружаная сітуацыю, якая мае шмат тонкасцяў. Па-першае, варта прызнаць, што пачуцці, якія ты перажываеш, з’яўляюцца рэальнымі і важнымі для цябе. Гэта натуральна — закахацца ў чалавека, які аказвае на цябе ўплыў і здаецца прывабным, нават калі розніца ва ўзросце вялікая. Аднак тое, што ты апісваеш — гэта сітуацыя, якая мае важныя этычныя і эмацыйныя аспекты, пра якія трэба задумацца, — кажа псіхолаг.
Ваш выкладчык займае пэўнае становішча ў дачыненні да цябе. Гэта дысбаланс улады, бо ён адказвае за твае ацэнкі і навучанне. Хоць ён можа быць добразычлівым і тактоўным, важна разумець, што яго паводзіны могуць уплываць на тваю акадэмічную жыццё і будучыню. Дотыкі, якія ты апісваеш, могуць быць незразумелымі і нязручнымі, нават калі яны здаюцца мяккімі. Гэта важны сігнал, на які варта звярнуць увагу.
Па-другое, ты згадваеш пра палітычны аспект. Гэта дадатковы фактар напружанасці, які ўзмацняе тваю нявызначанасць. Тут важна вызначыць, што для цябе больш каштоўнае і як уплывае на твае пачуцці: палітычныя перакананні, каштоўнасці сям’і ці адносіны з гэтым чалавекам.
Мае рэкамендацыі — спыніцца і задумацца пра свае межы. Ты маеш права ўсталёўваць іх, нават калі табе складана. Магчыма, варта прыпыніць кантакт у сацсетках, каб даць сабе час і прастору для асэнсавання. Абмяркуй свае перажыванні з сябрамі ці спецыялістам. Часам неабходны нейкі перыяд, каб эмоцыі ўлегліся і стала відавочней, што сапраўды важна для цябе.
Каханне — гэта моцнае пачуццё, але яго варта разглядаць у кантэксце здаровых і роўных адносін, дзе абодва бакі ўзаемна паважаюць адно аднаго і іх межы.
Жадаеце падзяліцца сваёй гісторыяй? Пішыце: @ex_presslive
Добро пожаловать в реальность!