День учителя традиционно отмечают в Беларуси первое воскресенье октября. Накануне праздника EX-PRESS.BY спросил у читателей, помнят ли они, как звали их первую учительницу и чему она их научила. Как оказалось, многие помнят, но не все уважают.
Юля:
— Сахарава Людміла Яўгенаўна. Менавіта з-за яе я стала настаўніцай. То бок яна была для мяне ідэалам, і я хацела быць на яе падобнай. Яна вылучалася сярод настаўнікаў сваёй прыгажосцю, што немалаважнае малым дзяцям, добрымі адносінамі да вучняў. Пры сустрэчы яна неяк узгадала, што дзецям падабаўся «Смотр строя і песні», дык я паспрачалася з ёй на гэту тэму вельмі эмацыянальна, бо памятаю, як мы ненавідзелі хадзіць строем, блыталі «налева, направа і кругом», бацькі былі вымушаны нейкую форму нам шыць... жах, карацей кажучы.
Мае адносіны да яе амаль не змяніліся, яна такая, як ёсць, узначальвае зараз нейкую камуністычную партыю ў Жодзіна, ну і няхай сабе. Я заўсёды рада сустрэць яе і паразмаўляць, але мы з ёй па розныя бакі, на тое яна і дэмакратыя, каб мець розныя меркаванні.
Напярэдадні Дня настаўніка хацела б успомніць маю любімую класную кіраўніцу Кавальчук Леакадзію Фамінічну, настаўніцу беларускай мовы, якая замацавала ў нашых галовах веды асабістым прыкладам, бо любіла і добра ведала літаратуру, зацікаўлена распавядала матэрыял. У мой час мова была ў заняпадзе, але дзякуючы Леакадзіі Фамінічне я вучылася з цікавасцю і захапленнем. На жаль, яе ўжо няма на гэтым свеце...
Таксама хачу перадаць добрыя словы настаўніку музыкі Маславу Валерыю Аляксандравічу, спадзяюся, што ён жывы і здаровы.
Инна:
— Маю першую настауніцу ў школе звалi Людміла Станіславаўна. Біла лінейкай па рукам, магла па галаве, крычала: дэбілы, стада, уроды... Нiчога добрага не магу пра яе ўзгадаць.
Валерия:
— У маёй першай настаўніцы было настолькі аўтэнтычнае імя, што яго нельга забыць: Браніслава Францаўна.
Илья:
— Мою первую учительницу звали Вера Павловна. У меня прекрасные воспоминания. Возможно из-за того, что я сам любил учиться, слушал ее. Добрый человек.
Света:
— У мяне была добрая настауніца па беларускаму. Але імя не памятаю ўжо. Сапраўдная, любіла тое, чым займалася, і к вучням добра ставілася.
Наташа:
— Мароз Лідзія Яфімаўна, я ее памятаю добра. Але і першая настаўніца, і ўсе мае класныя кіраўнікі ўжо даўно памерлі. На жаль. Адна з настаўніц пахавана разам з маім бацькам. І я, як на могілкі прыходжу, заўсёды і да яе зайду.
Денис:
— Мою первую учительницу звали Фарида. И ее имя, и она сама — это очень хорошие воспоминания. Не только от того, что я много узнал в начальной школе. При ней я любил учиться. Она адекватная была, при этом и строгая, и требовательная. Потом уже все было не так.
Оля:
Мая першая настаўніца — Казлоўская Святлана Леанідаўна. Я яе вельмі любіла. Шкада, што яна «ябацька» зараз. А пра сваіх настаўніц — гісторыі Гурко Ларысу Барысаўну, беларускай мовы і літаратуры Кочкіну Людмілу Анатольеўну, матэматыкі Хмельніцкую Ірыну Георгіеўну — я магу доўга распавядаць. Вельмі ўдзячная ім.
Ответы читателей telegram-канала EX-PRESS.BY:
— Людмила Кирилловна Попова, заслуженная учительница БССР. СШ 15, 1965-68(???). Научила быть человеком. И правильной каллиграфии перьевой ручкой с чернильницей.
— Валентина Трофимовна Рубцова. 1967 год.
— Евгения Семеновна, СШ№3 1972-80😉
— Людмила Николаева.
— Ольга Владимировна. 1954-1958. Школа была белорусская. Там благодаря учительнице я и выучила мову, хоть росла в русскоязычной семье. За это ей благодарна. Сёстры учились в русской школе, и мову так и не одолели.
И ещё она была терпеливая, добрая, заботливая и никогда не кричала на детей. Что упустила в начальных классах, то добрала в дальнейшие годы.
— Сергеева Евгения Борисовна, 1983-1993. г. Борисов, СШ 6.
— Почему, когда я ставлю вашей дочери двойку, она не плачет?
Добро пожаловать в реальность!