Як сам бунт Прыгожына, так і ягоная сьмерць змяняюць карціну падзей у Расеі і яе прасторы ўплыву, піша палітолаг Павел Усаў.
1. Пуцін прадэманстраваў, што ён гаспадар, кампенсаваў слабасьць, якую ён дапусьціў пад час бунту Прыгожына;
2. Пуцін спыніў размовы пра розныя цэнтры ўплываў і магчымыя сцэнары унутраных "пераваротаў" з прычыны ягонай слабасьці;
3. Будзе албывацца мабілізацыя эліт ды йх унутраная чыстка. Пуцінізм набярэ форму сталінізму. Магчыма, забойства Прыгожына стане нечым на кшталт забойства Кірава. З неяснымі перспектывамі вайны для Крамлю неабходна абсалютная цэнралізацыя;
4. Хутка дааформіцца культ Пуціна, ніхто акрамя яго, і ніхто ня можа асьмяяць ягоны вобраз, прынізіць яго. Усіх ідэалагічных і палітычных альтэрнатыўшчыкаў (нават самых радыкальных) чакае сьмерць.
5. Умацаваньне вобраза монстра ў вачах эліт былых савецкіх рэспублік. Апошнім часам прастора постСССР пачала разгойдвацца, што ўзмоцнілася пасьля бунту Прыгожына. А такое хістаньне вельмі небясьпечна. Крэмль выразна даў зразумець усім, што гульня яшчэ не скончылася, што любы самалёт можа раптоўна ўпасьці. Магчыма, варта чакаць новых спробаў ціску і шантажу на былых сатэлітаў;
6. Неясны пакуль расклад Вагнера ў Беларусі. Наўрацьці яны будуць здольныя на марш на Маскву, але зрабіць нейкі бунт у самой Беларусі могуць. Так ці інакш, яны разумеюць, што для йх гэта канец.
7. Для Лукашэнкі сьмерць Прыгожына таксама сігнал - толькі побач з Пуціным.
Добро пожаловать в реальность!