Вопрос для читателей EX-PRESS.BY возник, когда мы перечитали строки из поэмы Янки Купалы «Барысаў»: «Плыве ў свет рака Бяроза, плыве сягоння, як і ўчора, то паміж ніцых вербалозаў, то між адвечных пушчаў-бораў». А в каких произведениях еще встречаются родные города? EX-PRESS.BY обратился к жителям Жодино и Борисова, и они поделились своими воспоминаниями о родных местах через призму литературы и музыки.
Арцём:
— Не знаў паэму Янкі Купалы «Барысаў», і лепш бы не ведаў. Кашмарны твор, не цікавы. Помнік тым гадам, калі яго напісаў класік… І не больш. Такое тварэнне пераконвае, што ніхто не можа быць геніем пастаянна, а часам і геній піша дрэнныя паэмы.
Паэт апявае працу савецкіх людзей, індустрыялізацыю краіны. Вялікія перамены, што адбываліся пасля рэвалюцыі, проціпастаўлены пакутам, якія беларускі народ зведаў у мінулым. Удзячнасць барысаўчан за перамены, адрасаваная Леніну і камуністычнай партыі. Жах! Але, у канцы канцов, літаратура, як і любая форма мастацтва, суб'ектыўная, і кожны чытач мае права на сваю пункт гледжання.
Екатерина:
— Давно уехала из Борисова. В Варшаве мне привычно: люди, улицы, даже язык. А однажды, год назад примерно, в кафе беларусском случайно услышала знакомые строки: «Борисов — город новый, Борисов — город старый. Любимый город над Березиной. Как далеко я не был, мне снится это небо. Мне снится это небо над тобой».
Сердце сжимается от воспоминаний: детство на берегу Березины, рыбалка с дедушкой на реке Схе, первые свидания на деревянном мосту. Про это там нет, зато есть клип о Борисове, который я знала. И про Анатолия Капского, и про БАТЭ там очень круто... Песню написал учитель испанского из СШ 17 Борис Гитлин. Каждая нота песни меня переносит домой. Я скачала песню, чтобы слушать ее, как только настроение плохое...
Анатолий:
— «Жодино-блюз» — это не просто песня, это что-то вроде музыкальной капсулы времени, отражающей дух города в определенную эпоху. Написал ее работяга один, очень талантливый.
Может, стоит напомнить о ней? Например, записать кавер-версию с современным звучанием или создать видео для TikTok, где песня звучит на фоне старых фотографий Жодино. Это могло бы привлечь внимание и молодежи, и тех, кто помнит оригинал. Не знаю, есть ли шанс вернуть песне новую жизнь. Было бы здорово.
Ольга:
— Жодзіна, як культурны цэнтр, сапраўды мае багатую гісторыю, звязаную з творчасцю мясцовых мастакоў і паэтаў. Больш за сто мастакоў, якія працавалі ў горадзе, ўнеслі значны ўклад у яго культурнае аблічча. Іх карціны, як правіла, адлюстроўвалі індустрыяльную магутнасць горада, прыроду акаліц і паўсядзённае жыццё жыхароў. Многія з іх работ сталі часткай мясцовай галерэі або прыватных калекцый.
Жодзінскія паэты, нягледзячы на тое, што не набылі шырокай вядомасці або прызнання за межамі горада, былі аб'ектам навуковых даследаванняў. Навуковыя працы, прысвечаныя гэтым паэтам, у асноўным аналізуюць іх вершы з пункту гледжання культурнай ідэнтычнасці і сацыяльнага кантэксту Жодзіна. Можа праз гады іх ацэніць і народ. Але гэта не далкладна...
Максим:
— В одном из дворов старого Борисова жила Марина, которая мечтала стать певицей. Она сочинила романс про свой любимый город. Что-то такое: «Борисов — ты в сердце моем навсегда, твои крыши и окна — мне дом родной...» Каждый вечер Марина брала гитару и пела для соседей. Они гордо говорили: «Эта звезда выросла в нашем дворе!» При том, что родители ее были алкаши. А потом Марина родила неизвестно от кого, спилась и померла. Типичная староборисовская жизнь...
А вообще про Борисов песен много было. И какие-то «ябатьки» их в последнее время писали, и раньше нормальные люди. И картин много про Борисов, и много всяких произведений. Только что-то не помнят их люди. Может, от того, что яркие артистки так и не вышли на сцены, не имели шанса...
Елена:
— Пра Жодзіна шмат напісана, былі нават літаратурна-музычныя мерапрыемствы «З любоўю пра Жодзіна», збіраліся жыхары і госці горада. Памятаю, прыходзілі мясцовыя паэты: Ірына Хілюціч і Лідзія Наўмава. Іх вершы, напоўненыя душэўнай цеплынёй, раскрывалі чараўніцтва Жодзіна, расказвалі пра яго людзей, славутасці і дух горада. Памятаю, як такі вечар стаў не толькі яркім падзеяй, але і прыкладам таго, як мастацтва аб'ядноўвае людзей, васпяваючы прыгажосць роднага горада. Было калісьці такое... і больш няма.
Жодзіна, з яго ўнікальнай атмасферай і таленавітымі жыхарамі, мог бы быць невычэрпнай крыніцай натхнення. Толькі нічога гэтага больш няма. Ёсць прапаганда, ёю займаюцца ўсе...
Хочаце падзяліцца меркаваннем? Мы на сувязі: @ex_presslive
Добро пожаловать в реальность!