16 лютага 1943 года з самай раніцы фашысты прыганялі жыхароў суседніх вёсак на «сартавальны пункт», які быў арганізаваны ў Росіцкім касцеле. Каталіцкім святарам — Антонію Ляшчэвічу і Юрыю Кашыры — прапанавали пакінуць вёску. Яны адмовіліся.
Тры дні асуджаны на смерць знаходзіліся ў самым вялікім ў вёсцы будынку касцёла. Сьвятары выконвалі тое, дзеля чаго былі пакліканыя — хрысцілі, вянчалі, спавядалі, надавалі Камунію.
У другі дзень карнай аперацыі расстралялі айца Антонія Ляшчэвіча. Святару Юрыю Кашыры прапанавалі сыходзіць, ён адмовіўся і загінуў у агні.
У Росіцы за тры дні карнай аперацыі загінула больш за паўтары тысячы чалавек. На месцы апошняга жудаснага вогнішчы, у якім загінула больш за шэсцьсот чалавек і святар Юрый Кашыра, потым выявілі рэшткі крыжа для працэсій (хутчэй за ўсё, яго ўзяў з сабой у апошнюю дарогу святар), а таксама абгарэлую руку, у якой былі заціснуты ружанец.
У памяць аб гэтай падзеі на працягу многіх гадоў двойчы ў год, летам і зімой, у Росіцу прыбываюць пілігрымы з усіх канцоў Беларусі. Ўдзел у пілігрымках ў Росіцу заўседы прымаюць каталікі з Барысава і Жодзіна. І ў Росіцы, і ў Барысаве, і ў Жодзіна працуюць манахі Ордэна марыянаў.
Для вернікаў Барысава і Жодзіна памяць аб трагедыі ў Росіцы мае асаблівае адценне: Ойча Юзэф Пятушка быў асабіста знаёмы з адным з пакутнікаў — Антоніем Ляшчэвiчам. Яго бацька сябраваў з ксяндзом, а сам Юзэф, быўшы дзіцем, упершыню прыняў прычасце з яго рук.
Добро пожаловать в реальность!